بر اساس آیات قرآن، برای هر موجودی، روزی ویژهای مقدر شده است: «وَ مَا مِنْ دَابَّةٍ فِی الأَرْضِ إِلاَّ عَلَى اللَّهِ رِزْقُهَا»:«و هیچ جنبندهاى در زمین نیست مگر [اینکه] روزی‌اش بر عهده خداست». خداوند نیز که «بِکُلِّ شَیءٍ عَلِیمٌ»است، می‌داند به هر موجود چه اندازه روزی دهد که مایه فساد و تباهی نگردد. در حقیقت همه موجودات با تمام کثرت و گستردگی خود، برای ادامه حیات خود لحظه به لحظه نیازمندی‌های گوناگونی دارند، چه به صورت مادی باشد یا معنوی. بر اساس جهان‌بینی توحیدی نیز هر پدیده‌ای بی‌تردید به علت العلل و مسبب الاسباب که خداوند است، منتهی می‌شود و روزی نیز یکی از این پدیده‌‌هاست. در جلسه پیش فلسفه وسعت و تنگی رزق را بیان کردیم. اکنون در ادامه، اقسام رزق و روزی و مقدر شدن آن از سوی خدا را بررسی می‌کنیم.
)